W miejsce prowizorycznego pomnika z drewna poświęconego powstańcom Warszawy już w 1946 roku w Słupsku powstał obiekt murowany. Jego budulec stanowią cegły sprowadzone ze zbombardowanej Warszawy. Na tle muru widoczne były figury wykonane z betonu, które wraz z upływem lat ulegały stopniowej degradacji. Ten najstarszy w Polsce pomnik ku czci bohaterów Warszawy 1944 roku zaprojektowany przez Jana Małetę w końcu znalazł się w tak złym stanie technicznym, że władze miasta zmuszone były do szukania radykalnych rozwiązań problemu.
.
Mimo podejmowanych w ostatnich latach działań konserwatorsko-restauratorskich pomnik stojący w odsłoniętej przestrzeni parku Powstańców Warszawskich nadal niszczał. W końcu z powodu licznych pęknięć oraz ubytków powstających w betonowych figurach i płaskorzeźbie konieczne stało się częściowe zastąpienie go kopią, a jedynym wyjściem, aby uchronić zabytek przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych, było przeniesienie części jego oryginalnych elementów do pomieszczenia. Zabezpieczono je i wyeksponowano w Izbie Pamięci Słupszczan znajdującej się w obiekcie Zarządu Infrastruktury Miejskiej przy starym cmentarzu komunalnym. Na zewnątrz przy pierwotnym murze formy te zastąpione zostały replikami z brązu patynowanego.
.
Koszt realizacji zadania wyniósł 365 tysięcy złotych, z czego 215 tysięcy pozyskanych zostało w formie dofinansowania z Funduszu Promocji Kultury Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odlewem oraz konserwacją oryginału zajmowały się dwie firmy – Janusza Kazimierskiego ze Słupska oraz Roberta Sobocińskiego z Poznania. Dzięki zapisowi punktowemu Braille’a tekst o zabytku zamieszczony na tablicy informacyjnej dostępny jest także dla osób niewidomych. (Joanna Wojciechowicz-Bednarek, fot. Ryszard Hetnarowicz)
